Mersin ve Antik bir öneme sahip Tarsus'u barındıran verimli Çukurova'nın hemen kuzey batısında, Medetsiz, Aydos, Yıldız gibi, en yüksek tepeleriyle 3000 metreleri aşan Orta Torosların, adından da anlaşılacağı gibi tepelerinden kar pek eksik olmayan Bolkar dağları uzanır. Çukurova'lılar belki de Yörük geleneğinin bir devamı olarak yazları genellikle yaylalarda geçirmeyi severler. Yaylalarda köylüler yazın yüksek obruklardan keçi postlarına doldurdukları karları eşek sırtında yayla köylerine indirip, kalaylı bakır tasların içinde rendeleyip, üzerine renk renk reçeller dökerek "karsambaç" denilen bir tatlı yapıp satarlar.
Güneyde termometrelerin 40'lı rakamlara yaklaştığı bir zamanda Toroslarda bir keşfe çıkalım dedik. Çevreyi iyi bilenler bize Sunturas'dan bahsettiler. "Haydi!" deyip Akdeniz'in ılık sularından Torosların tepelerinin yolunu tuttuk ...
Kâh genişletilmiş asfalt yollarda, kâh dar köy ve yayla yollarında ilerlerken önce nem azalmaya, sonra sıcaklık düşmeye başladı. Derken çam kokulu tepelerin üzerinde bulutlar belirmeye, esen rüzgar iyice serinlemeye başladı... Bazen bulutların içine dalıp, bazen parlak güneşin altında, orman yollarından ve yayla köylerinden geçerek dağlara doğru yolumuza devam ettik.
"Sunturas neresi?" diye sora sora Fındıkpınarı yaylasını ve Yüksekoluk Köyünü geçtikten sonra Çağlarca Köyüne geldik. "Santuras neresi?" diye sorduğumuzda "Bura" cevabını aldık.
Burada "Santa Iras" adında çok ilginç ve temiz bir restoran ve alabalık tesisi var. Tabii ki ilk yaptığımız iş oturup alabalıkların tadına bakmak oldu... Ama doğrusu bu ya ben alabalığın bu kadar lezzetli bir balık olduğunu burada öğrendim. Suyunun ve havasının soğuk oluşundanmış. Balığımızı olağanüstü bir manzaranın tepesinde, vadinin en dibinden dağın en tepesine kadar çevreyi 360 derece görerek ve dünyanın üç boyutlu ve muhteşem bir yer olduğunu algılayarak keyifle yedik. Servisi düzenli ve lavaboları da gayet temiz.
Yemekten sonra şelaleyi aramaya keşfe çıktık. Gerçi zor olmadı, çünkü "Şelaleye burdan gidilir" yazan levhanın gösterdiği yolu vadiye doğru inip, "bu patika nereye gidiyor acaba?" diyeceğiniz yerde patikayı izleyince bitki örtüsünün arasında gizlenen şelaleyi aniden görüyorsunuz. "Sesini duymuyor musun?" gibi bir soru akla gelebilir, ama cennet tarifi gibi, "altından ırmaklar akan" bu yerde her taraftan şırıltılar geldiğinden sesi takip etme seçeneğimiz yoktu. Gerçi karşılaştığımız birilerine "Şelaleye burdan mı gidiliyor?" diye sorunca "evet" demeleri de yardımcı oldu tabii... Şelale deyince aklınıza Düden şelalesi gelmesin tabii. Bu daha çok bir kişisel şelale... Ama oldukça yüksekten duş şeklinde dökülüyor. Vadinin tabanına kadar havuzlar yaparak iniyor. Siz siz olun vadinin tabanına dere yatağına kadar inin derim...
Burada her tarafta görüp kendinizi Karadeniz'de sanabileceğiniz geniş yapraklı bir bitki var. Yanılmadınız... Çünkü bu subtropik bitki kivi. Karadeniz'de de yetiştiriliyor.
Sunturas adının nereden geldiği hakkında rivayet muhtelif. Hz. İsa'nın arkadaşlarından Tarsus'lu Havari Aziz Paul'un arkadaşlarından birisi olduğu da söyleniyor. Torosların isminin buradan geldiği aslının Aziz Toros (Saint Taurus) olduğu bile söyleniyor. Bölgede, Toroslarda aşağı yukarı her hakim vadinin tepesinde rastlanacağı üzere bir de kale var. Ama biz biraz hazırlıksız gittiğimiz için ancak döndükten sonra öğrenebildik.
Buralarda zamanın nasıl geçtiğini anlamamışız. Derken dönüş zamanımız gelmiş. Biz de Toroslar'dan doğan suların takip ettiği yollardan Akdeniz'e doğru yola çıktık. Su bidonlarımızı da Torosların enfes pınar sularıyla doldurduk tabii...
Torosların bu bölgesinde tarih ve doğa o kadar zengin ki... Gerçi cennet vatanımızın her köşesi öyle zaten... Gittikçe, gördükçe getirebildiklerimi sizinle paylaşmaya devam edeceğim... Leyleği havada görün.